کسی که تاریخ میداند، میداند که کشور ایران بهخاطر جایگاه منطقهای و ویژگی والای انسانی که میراث عفت مادران و طهارت پدران و زحمت حکما و جهاد جوانمردان این سرزمین از دوردستهای تاریخ تا همین امروز است همیشه مورد غبطه و حسادت و کینه دوستان تا دشمنان بوده است. نه اینکه این را تنها ما بگوییم یا گزاف باشد؛ آنکه گذشته باشکوه و درخشان دارد، نیازی به جعل و تاریخسازی ندارد و وقتی میتوان حقیقت را از روایات و تقارنیابیهای تاریخ و واقعیات پیشرو و اعترافات امثال آیزنهاور هفتاد سال پیش تا ویل دورانت و تا امروز، دید و شنید، نیازی به دروغ نیست. دروغ را بیریشهها میبافند نه نجیبزادگان. وقتی گفته میشود ایرانی قوم نشان شده است، نه شعار است، نه لاف و نه گزاف. واقعیتی است دانستنی که غیر از تمرکزِ عقل، حوصله میخواهد و انصاف و آزادگی. بحران حرامزادگی در اروپا و آمریکا و به رسمیت شناختن همجنسبازی و حیوانبازی و اشیاءبازی و مومیاییبازی و به بازی گرفتن عقل و خلقت و اخلاق، در اخلاق جنسی غرب از یک طرف؛ و همه چیزخواری و نجاستخواری و حتی تهیه شراب و پروتئین خوراکی از فضولات مایع و جامد انسانی و تولید محصولات آرایشی و بهداشتی از جنین از سوی دیگر؛ و قانونی کردن شکنجه و قتل جنین، ازدواج با محارم و ازدواج با خود و هر آنچه به عقل جن هم نمیرسد که در کشورهای مدعی ثروت و تمدن و توسعه وجود دارد، گویای حقایقی است که گفتنش نه توهین است و نه گزافه؛ بیان واقعیتی است که پی بردن به آن زحمت چندانی نمیخواهد. جستوجوی هدفمند با کلیدواژه در اینترنت و مطالعه و مشاهده مدارک و مستنداتی که از سوی خودشان تولید شده میخواهد که با نگاهی رها از تعصب و تصلب و با چراغ انصاف، عالمانه بررسی شود. گزیده ابتدایی د, ...ادامه مطلب