پاتوق رایانه ای

          دیانت بر سیاست چیره شد، آری جهان فهمید / رضاجان است شاه مردم ایران، رضاخان نه / کلاه پهلوی هم کم کم افتاد از سر مردم / نرفت اما سر آن ها کلاه زورگویان، نه / گذشت آن روزها، امروز اما بر همان عهدیم / نخواهد شد ولی اینبار جمع ما پریشان، نه / به جمهوری اسلامی ایران گفته ایم "آری" / به هرچه غیر جمهوری اسلامی ایران: "نه" / کجا دیدی که یک مظلوم تا این حد قوی باشد / اگرچه قدرت ما می شود تحریم، کتمان نه / دفاع از حرم یعنی قرار جنگ اگر باشد / زمین کارزار ما تل آویو است، تهران نه!    از حضرت رضا سلام الله علیه شنیدن و گفتن و نوشتن مثل سایر اهل بیت علیهم السلام، تکلیفی است که لذتش بیش از توفیق آنست. و از جمله معدوداتی در عالم است که فایده اش به شنونده و گوینده و نویسنده می رسد و جدای از امید داشتن به صله و پاداش و خواهش داشتن از این بزرگان، حکایت از این حضرات، شخصیت را رشد و محبت را صیقل می دهد و عقل و تدبیر را ورزیده و زلف عشق را شانه می کند. چه کیمیایی از این بالاتر؟ در روزگار ما داشتن همین موارد آرزوست و خواهان و عاشق سینه چاک بسیار دارد. و نیز کسانی که نابرده رنج دنبال گنج می گردند و تکامل شخصیت خود را غیر از آنجا که باید جستجو می کنند و همین نیاز و بی خبری مایه طمع شیادان شده و بینوایان را اغوا می کنند. اصلاً رهزنان عقل و عشق به نام رشد و شکوفایی شخصیت، گم گشتگان جویای نام و نشان را بیچاره می کنند و به قهقرا می برند.      ریا آنجا شکل می گیرد که پرهیزگاری ارزشمند است و حقه آنجا درست می شود که حقیقت، شرف دارد و جعل آنجا رواج می یابد که اصیل، اصالت دارد. در جامعه ای که ارزش کفر و ایمان یکسان است هرگز , ...ادامه مطلب