دهم ذی الحجه سال 1436 قمری و دوم مهرماه سال 1394 خورشیدی است. حجاج بیت الله الحرام در منا آماده مراسم باشکوه رمی جمرات و سنگ زدن بر شیطان می‌شوند و شب را در شور و شوقی به سر می‌برند که گفتنی نیست و تنها دیدنی است. اگر به خیمه گاه‌ها سر بزنی خواهی دید که گروهی مناجات می‌کنند و گروهی دیگر قرآن می‌خوانند. عده‌ای خاطره می‌نویسند و لحظاتشان را در تاریخ ذهن و زندگیشان ثبت و ضبط می‌کنند. کسانی نیز در فکر و خیال بازگشتند و در رؤیای خود چهره عزیزانشان را به تصویر می‌کشند و با مرور خاطرات بدرقه و التماس دعاهای ملتمسان، به فکر استقبال و دیدار نزدیکانند. از این حاجیان کم نیستند کسانی که اهل دلند و امشب را به فکر فردایند و وظایفشان را مرور می‌کنند. صحرا صحرای مناست و حقیقتاً بی‌همتاست. نباید از آن به راحتی گذشت. آن به آنش را باید مغتنم دانست و ارج نهاد و خدا را به خاطر این سعادت شاکر بود. حضور در منا پس از تطهیر در حج و لبیکی که به خدا گفته شده، فرصتی نابست که باید قدرش را دانست.
 خانواده‌هایی که حاجی دارند کم کم مهیای بازگشت مسافرانشان می‌شوند و تدارک می‌بینند. مهمان دعوت می‌کنند و برای مراسم استقبال و ولیمه تدبیر می‌کنند. فرزندان حاجی‌ها منتظرند تا پدر یا مادرشان سوغات و تحفه‌ای از سرزمین امن خدا بیاورد و آن را تا پایان عمر به عنوان یادگار سفر نگه دارند. همسرانی ذوق و شوق دارند که چهره همسر حاجی خود را ببینند. پدران و مادرانی نیز می‌خواهند که فرزند حاجی شده خود را زودتر از دیگران ببینند و خدا را به خاطر این توفیق شکرگزارند. در همه جای ایران و هر کشوری که مسلمان و حاجی دارد جشن است و شادی و چراغانی و منتظر اتفاقی خوشایند هستند که ممکن است در عمر هر کسی تنها یکبار اتفاق بیفتد. شیرینی آن تا ابد در ذهن آنان ماندگار است و موضوعش مایه سالها قصه و نقل شیرین شبهای تعریف. ولی در دشت منا گویی خبرهای دیگری در راه است و اتفاقات دیگری در حال رخ دادن و انگار سوغات حاجیان چیز دیگری است.
تغییراتی در عربستان در حال رخ دادن است که اگرچه برای مسلمانان تلخ است ولی امیداست به خبرهای خوش برای اسلام ختم شود. حاکمی پس از حاکم مرده آمده است و که اگرچه سرو ته یک کرباسند ولی در رویکردها متفاوتند. در کینه و دشمنی عیان‌تر رفتار می‌کنند و در حماقت به روزتر و جسورتر. اگرچه غاصب اصلی و جدید مکه و مدینه معمولاً پیر و از کارافتاده است ولی دست اندرکارانش عمدتاً جوانکهایی هستند که قبلاً عرصه عرضه اندام نداشته و خامند. تصمیماتشان هیجانی و بر مبنای کینه‌ای است که به ارث برده‌اند. صلاح و فلاح خود را نمی‌دانند و دست نشانده‌تر از گذشتگانشان هستند و مزدور‌تر از آنان. حلقه به گوش سیاستهای یهودند و قبله اصلی آنان گنبد کاخ سفید است. و جز شیطان احدی را نمی‌پرستند. هر اندازه که برای مسلمانان خط و نشان می‌کشند ومتکبرند و شمشیر کشیده، بیش و پیش از آن در برابر دشمنان اسلام زبونند وذلیل و زبان در کام کشیده. و چون گاو شیری برای آنان پربرکتند و پرسود.
سال ۶۶ و زمان فهد سعودی، زائران را به جرم آنکه به حکم قرآن از مشرکان برائت جستند، به خاک و خون کشیدند و جنایتها کردند. فهد که مُرد عبدالله ملک شد که او هم عبدِخدا نبود. با بوشِ شیطان هم پیاله بود و سرش در کاسه یهود می‌چرخید. او هم که خبر مرگش آمد و رفت، ملک سلمان آمد که نه سالم بود و نه مسلمان. مریض و ناسالم و مثل همه شاهان آل سعود پایی لب گور دارد و درصف سقوط. پشت در پشت جنایتکار و پلید. ریختن خون مسلمانان را حلال می‌دانند و پیوند با مشرکان را حلال. خون ریختن رسمشان و به آشوب کشیدن پیشه پدریشان. اکنون چندین ماه است که مردم یمن را به خاک وخون می‌کشند و مظلومانه می‌کشند. خودشان در یمن جنایت می‌کنند و توله‌هاشان در عراق و سوریه وبال مردمند. با ثروت مسلمانان مزدور کافر اجیر می‌کنند تا بتوانند در سایه شیطان کمی بیشتر ستم کنند و نمی‌دانند که خدا در کمینشان است و عقوبت سخت و خشن در انتظارشان.
مسلمانان از حج ناتمام سال 60 قمری که یزید حرم امن خدا را برای حبیب خدا حسین بن علی ناامن کرد تاکنون در همه حج‌ها منتظر حادثه‌اند و دلهره دارند ولی اکنون که کعبه در دست بت پرستان است بیشتر. اولاد ابوسفیان در رذالت چون دوران جاهلی تازی می‌تازند و آبادی خراب می‌کنند. سال گذشته وقتی که حج هزاران میهمان خدا ناتمام ماند و تجربه تلخ جنایت وهابیان تکرار شد و آل سعود اینبار بدون تیر و تفنگ، شش هزار حاجی را با عطش و خستگی و ازدحام به شهادت رساند مسلمانان فهمیدند که سنت این قبیله جنایت و خوی شان بیابانی و فرهنگشان بدوی است و آل سعود لیاقت حرمت و تکریم و توان تدبیر ندارد و جز فتنه افکنی و شیطنت خاصیتی در آنان نیست. چه کسی است که نداند سوریه و عراق را آل سعود و اردوغان به نیابت از آمریکا و اسرائیل به آتش کشیده‌اند و یمن و لبنان و ... را نیز پول کثیف سعودی به التهاب کشانده است. این آل که چون آل بر جان مسلمین افتاده، در فتنه 88 نیز پول نحس خود را به خائنان متوهم داد و مزدوران را به جان مردم انداخت.
اکنون نیز با پیوند با بیوه منافق، درپی تجدید حیات گروهک وطن فروش منافقین و پاک کردن دهان این خونخواران است تا شاید بتوانند دوباره در میان شیوخی ساده لوح و قدرت پرستانی لیبرال، نفوذ کنند و امور انقلاب رابرای اسلام آمریکایی مصادره کنند و پس از آمریکا عفریته نفاق را بزک کنند. امسال اگرچه مردم خداجوی ایران را از حج ابراهیمی محروم کردند اما به یقین نمی‌توانند روح انقلاب اسلامی را از میان زائران خدا جدا کنند. سال گذشته بود که جنایت پیشگان سعودی 472 حاجی بی‌گناه ایرانی را به جرم خداپرستی به شهادت رساندند و در قبال این جنایت از گفتن حتی یک «غلط کردم» اجتناب کردند. اگر نبود نهیب زعیم انقلاب، پیکرهای پاک آن حاجیان نیز به ایران نمی‌آمد. از این غصه مماشات و دیپلماسی زانو زده در برابر کشورهای فزرتی می‌گذریم که باعث شد در ایران به سرعت عاملان حمله اشتباه به سفارت عربستان محاکمه شوند ولی نه هتاکان به نوجوانان ایرانی در عربستان محاکمه شدند و نه برخوردی جدی جدای از کلمات بی‌اثر دیپلماتیک با آدم کشان منا شد.
به یقین حاجیان ما که مهاجر الی الله بودند به مقصود خود رسیدند و پاسخ لبیک صادقانه خود به خدایشان را دریافت کردند و روسیاهی را بر چهره کریه وهابیت متعصب، متصلب و متحجر سعودی نشاندند. آنها در اوج مظلومیت عزیز شدند و به جای سوغاتی پیکرهای سوخته و بی‌جانشان را به خانواده هایشان رساندند و احرام خود را کفن خود کردند و شاهدی برای قیامت شدند. آن سفر کردگان همچون شهدای سال 66 و آتش سوزی منا و ... که در دفتر سیاه جنایات آل سعود ثبت گردیده، ابدی شدند و به یاد شهیدان دشت منا ما هرسال بلندتر از گذشته و در هزاران دشت منا برپیشانی جالوت سنگ می‌زنیم و آل سعود که مادر تروریست ارهابی است بزودی تقاص خوش رقصی خود برای شیطان را خواهند داد و به سزای اعمالشان خواهند رسید و همان‌گونه که امام راحل فرمودند « به يارى خدا و در موقع مناسب به حساب آنان خواهيم رسيد و انتقام فرزندان ابراهيم را از «نمرود»‌ها و «شياطين» و «قارون»‌ها خواهيم گرفت» ۱ و این سنت الهی است که از فراعنه انتقام سخت و خشن خواهد گرفت و آنان که خدا را بنده نیستند پشیمان خواهند شد و این ظلم نمی‌ماند و این عیش به راه نخواهد ماند. وَ سَيَعْلَمُ الَّذينَ ظَلَمُوا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ ۲

 

 

۱ -  صحيفه امام، ج‏20، ص: 351
۲ - و كسانى كه ستم كرده‏اند به زودى خواهند دانست به كدام بازگشتگاه برخواهند گشت. سوره شعراء آیه227