اربعین و اربعینی ها

مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ[1]

شعائر را به نشانه ها و علامت ها ترجمه کرده اند. مثل صفا و مروه که در قرآن به همین نام نامیده شده و «سعی» بین آنها جزء اعمال حج است. حکمتش چیست، خدا می داند و ما بندگان که نمی دانیم ولی به علم و حکمت خدا واقفیم، باید اطاعت کنیم و این اطاعت کورکورانه و متعصبانه نیست. اطاعتی عقلانی است که پس از جستجو و کنکاش در مورد خدا و حقانیت او و اصول دینش، به فروع دینش گردن فرونهاده و مُنقادیم. مثل کسیکه برای یافتن پزشک حاذق جستجو می کند و با یافتنش، دیگر در دستوراتش چون و چرا نمی کند و فرمول داروهایش را نمی پرسد. مؤمنینی که به وحدانیت و علم و حکمت خدا یقین کرده اند، یقین دارند که از حکیم، کار بیهوده سر نمی زند و امر و نهی او حکمتی دارد که ممکن است عقل ما به آن برسد یا نرسد. مهم اینست که راه را یافته و پیچ و تابش برای رسیدن سالم به مقصد را پذیرفته ایم.

امامان معصوم ما که سلام خدا و خوبان نثارشان، علامت و نشانه های متعددی برای مؤمنین گفته اند که یکی از آنها خواندن زیارت اربعین است. اربعین چنان مقدس است که تکریم و تعظیم و قرائت زیارتنامه اش از نشانه های ایمان است. دلیلش زنده نگه داشتن نام و یاد کربلاییان باشد یا تقویت ایمانمان، تفاوتی ندارد، مهم اینست که راه نجات است. حکایت آبگیری که اگر به چشمه وصل نباشد مرداب می شود را شاید همه شنیده اند ولی حکایت انسان بی حسین، بسی بدتر از آنست. گویی خدا سیدالشهداء را چراغ عالم قرار داده تا ترسان نباشیم. یا نفس قرار داده تا با او زندگی کنیم. یا مونس قلبمان گذاشته تا احساس غربت نکنیم. یا کشتی نجات قرارش داده تا غرق روزگار نشویم. یا سفارش و شفاعتش را پذیرفته تا گنهکارانِ خجل از خدا، ناامید نشوند. یا راه او را کوتاهترین راه رسیدن به خود قرار داده تا بشود یک شبه ره صدساله را پیمود. یا ... یا حسین را قرار داد تا بدانیم خدا عاشق کیست و دردانه خدا چگونه است؟

چند سالی است با نعمت مُردن صدام، راه زیارت اربعین برای مؤمنین و مستضعفین جهان باز شده و هرسال، خدا به میهمانی حسین برکت می افزاید و زمین کربلا را وسیعتر می کند. در روزهای دیگر نمی توان گنجایش جمعیتی بیش از چهارصد یا پانصد هزار نفر در بین الحرمین تصور کرد ولی در اربعین شاید این جمعیت به چند میلیون نفر هم برسد. باور می کنی رفیق؟ با حساب و کتاب معمولی نمی شود تصور کرد که در یک بازه بیست روزه بیست و پنج میلیون نفر وارد عراقی شوند که ده ها سال در تحریم بوده ولی هیچ کس گرسنه نماند و هرکس هرچه و هر مقدار و هرگونه که از آب و غذای حلال، بخواهد می آشامد و می نوشد و باز هم بر سفره مردمان کریم عراق، باقی است و کم نمی شود. باور می کنی عزیز؟ با معادلات این دنیا سازگار نیست که بیست و پنج میلیون نفر از کشورهای مختلف به کشوری ستمدیده مثل عراق وارد شوند و خون از دماغ کسی نیاید و همه در خدمت کردن از یکدیگر سبقت بگیرند. باور می کنی دوست خوبم؟

این سه سؤال را در روزگاری مرور کن که کشورهای اروپایی از ترس قحطی حاضر به پذیرفتن مردم جنگزده اوکراین نشدند و فقط چشم آبی ها را جدا کردند و پذیرفتند. در آلمان ثروتمند، مردم برای زمستان خود هیزم جمع می کنند و در فرانسه مردم، افسرده سرمای خانه خود در زمستان اند و دولت انگلیس از ناتوانی و پس از اعتراضات مردم، دسته جمعی استعفا دادند و بلژیک و سوئد و سوئیس و کانادا و نروژ و دانمارک و ... نگران اعتصابات خیابانی و شورش های زمستانی اند و در آمریکا روزانه صدها نفر به خاطر کرونا می میرند و ترامپ و بایدن هنوز دست به یقه اند و ... و عمر بلند دولت ها در رژیم صهیونیستی به یکسال رسیده است. به همه اینها قحطی غذا در جهان و حرص و ولع کشورها برای پر کردن انبارهای خود را باید اضافه کرد و نیز باید به یاد داشت که در روزهای نه چندان دور کرونا، کشورهای جنتلمن اروپایی هواپیمای ماسک و محلول یکدیگر را می دزدیدند و در بیمارستان های آمریکا به جای روپوش مخصوص، نایلون زباله به تن کادر درمان خود کردند و توصیه علمی رئیس جمهورشان به مردم «وایتکس بخورید» بود.

رفیق خوبم که تو باشی باید بدانی که در این زمان دو دنیا داریم. یک دنیای بی حسین که به تسخیر شیطان درآمده و برکت از او برگشته و مردمش در هول و هراس اند و دیگری دنیای عزتمند حسینی که خدا برکت را در آن گذاشته و مردم فقیرش، مثل شاهان کریم، می بخشند و سفره خود را با همه شریک می شوند. « هلابیکم یا زوار الحسین» که عراقی ها می گویند یعنی اعتقاد به همین برکت. یعنی آن تاجری که برای زائر حسین شتر نحر می کند تا آن پیرزنی که با تکه مقوایی که دارد، زائر حسین را باد می زند. یعنی حسین زنده و عشق در جریان است و خدا بین ماست و خون حسین زندگی را جاری کرده و محبتش انسان عاشق را نجات می دهد. خدا رحمتت کند سعدیِ شیرین سخن که گفتی« مرده آنست که نامش به نکویی نبرند» ولی این برای مردگان است عزیز، برای زندگان باید گفت « نتوان هرکه نفس داشت همی زنده بخواند / زنده آنست حسین جان، که زتو نام ببُرد».

خدا فرمود کسیکه نشانه هایش را تعظیم و تکریم کند علامت پاکی قلب و تقوای اوست. امام عسگری هم فرمود اربعین از نشانه های ایمان است. آن ایمانی که زائر حسین را سیر و سیراب می کند، پیش از آن، نان و آب خود را با محرومین تقسیم کرده و برایش سرپناه ساخته است. چه می گویی برادر ساده دلم که « به جای رفتن به اربعین خانه ای بساز» این حرف تو نیست که عاقلی، حرف دشمنی است که به حقد و حسادت، از رسانه هایِ دروغ پران، سخن می گویند. اینرا به آنها بگو که هزینه نگهداری سگشان یا ساعت دستشان یا چمدان خریدشان یا سفر به اروپایشان یا دراز کشیدن در سواحل بی خیالیشان یا هزینه قبض خانه شان یا ... به اندازه حقوق چند ماه مردمی است که از نان حلال خود به محرومین می بخشند و لقمه خود را کوچک می کنند که به زائر حسین بدهند. به دشمن چه ربطی دارد؟ اینرا باید به سران یاغی و طاغی آمریکا و اروپایی گفت که مردم را تحریم کرده و کارشکنی می کنند. کجای کاری؟

عطش خوزستان و همدان و چهارمحال و مردم زباله گَرد و سفره محقری که توسط دولت مردمی و جهادگران در حال بهبودی است کارنامه امثال کسانی است که توسط همان دشمنان رسانه دار بر مردم تحمیل شدند و آب خوردن مردم را در خانه کدخدا به گرو گذاشتند. به شیشلیک خوری افتخار کردند و مردم را لشکر قابلمه به دست نامیدند. رفیقی داشتند که می توانست لویزان را به نامشان بزند یا دختر مظلومی که قاچاق کند. آنها هم همین شعار را می دادند ولی جور دیگری عمل می کردند. بوده و هستند کسانیکه با دیدن زوار اربعین و غذای نذری کهیر می زنند و دم از محرومان می زنند ولی پول خود را در شو و کنسرت و ویلای خارج هدر می دهند و حتی یکبار هم بر اختلاسگران فراری لعنت نفرستاده و به کانادا و آمریکا و اروپا برای پناه دادن به زالوها خرده نمی گیرند. بزرگترین ستم اینان اینست که مردم خود را نمی شناسند و به اشتباه، مثل خود فرض کرده و همانگونه که رسانه های دروغ پران غربی تصویر می کنند تخیل می کنند.

هنوز نفهمیده اند که پروژه غدیر را غیرت به اتمام رساند نه برجام. فروش نفت را کاربلدی، چندبرابر کرد نه توافق با شرکای تجاری حقه باز اروپایی. تورم را تحرک حتی در جمعه ها، پایین کشید نه خبردار شدن در صبح جمعه. ایران را شجاعت و استقلال در تصمیم گیری از کرونا نجات داد نه متلک و پوزخند. مردم را حضور بین مردمِ دکتر رئیسی امیدوار کرده نه کاخ وکیش نشینی. بدهی چهل وپنج ساله انگلیس به ایران را پاکدستی و اقتدار به کشور برگرداند نه داماد و دختر و برادر و وابسته فاسد و نفوذی. تأمین کسری بودجه و بدهی های دولت قبل و افزایش حقوق کارمندان و معلمان و ... را تدبیر واقعی حل کرد نه نسخه های ترجمه ای. و امثال اینها بسیار است که باید هشیار بود و منصف وگرنه همانکه ایران را در تحریمهای بی نظیر قرار داده و این شایعات و شبهات را ساخته همانی است که قصد داشت عراق را در آستانه اربعین به آشوب بکشد و به دروغ، عراق را علیه ایران و ایران را علیه عراق بدبین می کند. واقعیت در اربعین است و کسانی که اخلاقشان بهشتی و مرامشان حسینی است. و رحمت خدا بر اربعینیان و مردم کریم عراق.

[1] - سوره حج آیه 32

یادداشت روزنامه کیهان مورخ 17 شهریور 1401